Апостольская конституция Pastor Bonus

“Pastor bonus” (лат. “Добрый Пастырь”) – апостольская конституция, опубликованная Папой Иоанном Павлом II 28 июня 1988 года. В ней было изложен ход реформ в системе управления Центральным управлением Католической Церкви.

В статье 1 данного документа определено, что Римская Курия представляет собой дикастерии и институты, поддерживающие Римского Понтифика “в осуществлении его высшего пастырского служения” от имени всей Церкви, включая как латинские, так и восточные католические церкви.

Она была аннулирована и заменена документом “Praedicate evangelium” (опубликованным 19 марта 2022 года при Папе Франциске), который вступил в силу 5 июня 2022 года.

“Pastor bonus” достаточно подробно изложил организацию Римской курии, точно указав названия и состав каждой дикастерии, а также перечислив компетенции каждой дикастерии. “Pastor bonus” заменил предыдущий документ – Regimini Ecclesiae universae, изданный Павлом VI в 1967 году.

В нем были определены функции Государственного секретариата, конгрегаций, трибуналов, Папских советов, административных служб и Папских комиссий Римской курии. В нем также установлены нормы визитов епископов в Рим ad limina и взаимоотношений Святого Престола с отдельными Церквами и епископскими конференциями.

Статус документа:

  • заменил конституцию “Regimini Ecclesiae universae”, изданную Павлом VI в 1967 году.
  • в настоящее время заменена конституцией Praedicate Evangelium (Вступила в силу 5 июня 2022 года).

Текст:

Создание CCEO. Библиография

  1. Marco Brogi, “Codificazione del diritto comune delle Chiese Orientali Cattoliche”, REDC f 45 (1988) 7-30;
  2. Giovanni Caprile, “II nuovo codice dei canoni delle Chiese Orientali”, La Civiltà Cattolica, 19 January 1991, 171-177;
  3. Neophytos Edelby, “Unity or Plurality of Codes: Should the Eastern Churches Have a Special Code?” Concilium 28 (1967) 37-47;
  4. Emilio Eid, “Presentation of the Code of the Canons of the Eastern Churches to the Synod of Bishops, 25 October 1990”, Bulletin of the Committee for Information, Synodus Episcoporum, 26 October 1990, 40; reprinted in the Canadian Canon Law Society Newsletter, 16/2 (December, 1990) і 33-39;
  5. John Faris, The Codification and Revision of Eastern Canon Law”, StCan 17 (1983) 449-485;
  6. Gallagher, Code Introd; Frederick R. McManus, “The Code of Canons of the Eastern Catholic Churches”, Jurist 53 (1993) 22-61;
  7. René Metz, “La seconde tentative de codifier le droit des Églises orientales catholiques an XXe siècle (1972 a…): Latinisation ou identité orientale?” AnCan 23 (1979) 289-309;
  8. René Metz, “La seconde codification du droit des Églises orientates catholiques à partir de 1972”, in: Histoire du Droit et des Institutions de l’Église en Occident, ed., Gabriel Le Bras, Paris, Sirey, 1981, 16: 343-351;
  9. René Metz, “La nouvelle codification du droit de l’Église (1959-1983)” RDC 33 (1983) 155-168;
  10. René Metz, “Quel est le droit pour les Églises Orientales Unies à Rome?” AnCan 30 (1987) 393-409;
  11. “Les deux Codes de l’Église Romaine: le Code latin de 1983 et le Code Oriental de 1990: Quelques réflexions sur les travaux de la codification”, Kanon XV (1999): Kirchenrecht und Ökumene, 151-162;
  12. George Nedungatt, “The Title of the New Canonical Legislation”, StCan 19 (1985) 61-80;
  13. Willibald M. Plöchl, Geschichte des Kirchenrechts, Vienna: Herold, 1969, vol. 5, 308-309;
  14. Victor Pospishil, Ex Occidente Lex, Carteret, NJ, 1979;
  15. Richard Potz, “Die Kodifikation des katholischen Kirchenrechts”, Handbuch, 57-65;
  16. Richard Potz, “Der Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium”, Handbuch, 77-89;
  17. Louis Rohban, “Codification du droit canonique oriental”, Apollinaris 65 (1992) 237-298;
  18. Ignace Ziadeh, “Sur la nécessité d’une code unique”, L’Orient SVrien 11 (1966) 90-98;
  19. Ivan Zuzek, “Oriental Canon Law: Survey of Recent Developments”, Concilium 8 (1965) 129-152;
  20. Ivan Zuzek, “Opinions on the Future Structure of Oriental Canon Law”, Concilium 28 (1967) 129-151;
  21. Ivan Zuzek, “Informalio de statu laborum Pontificiae Commissionis Codici Iuris Canonici Orienialis Recognoscendo”, PerMCL 67 (1978) 765-772;
  22. Ivan Zuzek, “L’idée de Gasparri d’un Codex Ecclesiae Universae і comme ‘point de départ’ de la codification canonique orientale”, in: Understanding, 429-458; AnCan 38 (1995-1996) 53-74.

Postquam Apostolicis Litteris (PAL)

  • Postquam Apostolicis Litteris (PAL): 325 канонов о церковном и светском имуществе, а также определения терминов, провозглашенные 9 февраля 1952 года и вступившие в силу закона 21 ноября 1952 года;
  • AAS 44 (1952) 65-152
  • PIUS PP. XII. MOTU PROPRIO POSTQUAM APOSTOLICIS. DE RELIGIOSIS, DE BONIS ECCLESIAE TEMPORALIBUS ET DE VERBORUM SIGNIFICATIONE PRO ECCLESIIS ORIENTALIBUS
  • LA

m.p. Sollicitudinem Nostram

  • Sollicitudinem Nostram (SN): 576 канонов о процедуре, провозглашенные 6 января 1950 года и вступившие в силу закона 6 января 1951 года;
  • PIUS PP. XII MOTU PROPRIO DATAE SOLLICITUDINEM NOSTRAM. DE IUDICIIS PRO ECCLESIA ORIENTALI
  • AAS 42 (1950) 5-20
  • LA

m.p. Crebrae Allatae

  • Crebrae Allatae (CA): 131 канон о супружестве, провозглашенный 22 февраля 1949 года и вступивший в силу закона 2 мая 1949 года;
  • PIUS PP. XII MOTU PROPRIO CREBRAE ALLATAE SUNT. DE DISCIPLINA SACRAMENTI MATRIMONII PRO ECCLESIA ORIENTALI
  • AAS XXXXI [1949] 89-117
  • LA

PCCOR: Pontificia Commissio Codicis Orientalis Redigendo (Папский Совет по редакции восточного канонического права)

PCCOR: Pontificia Commissio Codicis Orientalis Redigendo (Папский Совет по редакции восточного канонического права)